Θέματα φύλου στο περιοδικό Κερκυραϊκή Ανθολογία
Questions de genre dans la revue Kerkyraïki Anthologia
Résumé
Το περιοδικό Κερκυραϊκή Ανθολογία υπήρξε σηµαντικό όργανο µιας οµάδας διανοουµένων της Κέρκυρας από το 1915 ως το 1925, µε µια διακοπή αναµέσα στις δύο περιόδους του. Στην καρδιά αυτού του εγχειρήµατος βρισκόταν ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης και η Ειρήνη ∆εντρινού µε τις σοσιαλίζουσες και προοδευτικές για την εποχή τους τάσεις σε όλα τα κοινωνικά θέµατα και βέβαια σε ό, τι αφορά το γυναικείο ζήτηµα και τις έµφυλες σχέσεις. Τόσο ο ένας όσο και η άλλη διακρίθηκαν για τον συνεχή αγώνα τους, την αντιµετώπιση και την επίκριση των κοινωνικών ανισοτήτων της εποχής τους, αγώνα που εκφράστηκε κυρίως µέσω των γραπτών τους και που δίνει το ύφος του στο περιοδικό γενικά. Όµως αυτός ο προβληµατισµός αρκεί άραγε για να µας επιτρέψει να χαρακτηρίσουµε το περιοδικό ως ένα από τα όργανα του φεµινισµού; ∆εν µπορούµε βέβαια να συγκρίνουµε την Κερκυραϊκή Ανθολογία µε το πλήθος των περιοδικών και εφηµερίδων του στρατευµένου φεµινιστικού τύπου της εποχής, αν και το κερκυραϊκό περιοδικό χρωµατίζεται στο σύνολό του από αυτή την τάση. Σκοπός αυτoύ του άρθρου είναι λοιπόν να εξετάσουµε το περιοδικό Κερκυραϊκή Ανθολογία µέσα από το πρίσµα του φύλου, όσον αφορά την οργάνωσή του, τους στόχους του και το περιεχόµενό του.
La revue Kerkyraïki Anthologia est l'organe d'un groupe d'intellectuels de Corfou de 1915 à 1925, avec une interruption entre les deux périodes de parution. Au coeur de l'initiative se trouvaient Constantin Théotokis et Irini Dentrinou, qui partageaient leur sensibilité au socialisme et leurs idées progressistes, relatives notamment à la « question des femmes » et aux relations entre les sexes. Tous deux se distinguèrent par leur combat contre les inégalités sociales, qu'ils dénoncèrent en particulier au travers de leurs écrits respectifs, combat qui infléchit par ailleurs la tonalité générale de la revue. Cependant, ce constat autorise-t-il à considérer la revue Kerkyraïki Anthologia comme une revue féministe ? Une comparaison avec les nombreux journaux et revues de la presse féministe engagée de l'époque ne tient pas, même si la revue corfiote se caractérise par une tendance sinon féministe, du moins philogyne. L'objectif de cet article est d'examiner la revue Kerkyraïki Anthologia à travers le prisme du genre, en analysant son organisation, ses ambitions et son contenu.